Ագրոբիզնեսի ուսուցում
Բուսաբուծություն
Բուսաբուծության նշանակությունը

     Մարդը մշակության մեջ գտնվող բույսերն օգտագործում է որպես սնունդ, անասունների համար կեր և թեթև ու սննդի արդյունաբերության հումքի աղբյուր:

     Երկրագործությունը չափազանց հին պատմություն ունի: Այն սկիզբ է առել անհիշելի ժամանակներից և անխզելիորեն կապված է մարդու գործունեության և նյութական մշակույթի զարգացման հետ: Երկաթագործության հնագույն երկրներում այն ծագել է դեռևս քարի դարում:

     Շենգավիթի և Կարմիր բլուրի պեղումների ժամանակ հայտնաբերվել են ցորենի, գարու, բակլայի, սիսեռի, քունջութի սերմեր, որոնք ունեն Քրիստոսից առաջ մոտ 3000 տարվա վաղեմություն:

    Այսպիսով, բուսաբուծությունը գիտություն է դաշտային պայմաններում մշակվող բույսերի մասին, այն ուսումնասիրում է այդ բույսերի մշակության ժողովրդատնտեսական նշանակությունը, արդյունավետությունը, հետազոտում է մշակվող բույսերի բուսաբանական, կենսաբանական և էկոլոգիական առանձնահատկությունները: Բուսաբուծությունն ուսումնասիրում է նաև, թե ինչպես պաշտպանել բույսերը մոլախոտերից, հիվանդություններից և վնասատուներից:

   Գիտական բուսաբուծության հաջող զարգացման և նրա առջև դրված խնդիրների ճիշտ լուծման համար կարևոր են ինչպես բույսերի ճանաչումը և նրանց պահանջների բավարարման հմտությունը, այնպես էլ այդ հարցերի լուծման տնտեսապես ավելի ձեռնտու և գործուն ուղիների լավ իմացությունը: Քանի որ բուսաբուծության վերջնական նպատակն է ստանալ բարձրորակ բերք նվազագույն ծախսումներով, մարդիկ պետք է բավարարեն բույսի համար անհրաժեշտ բոլոր պահանջները, որովհետև բերքի քանակը և որակը կախված է միայն իր պահանջների բավարարումից: Պետք չէ նաև մոռանալ, որ բույսի բերքատվությունը կախված է նաև հողում եղած օրգանական նյութերի պարունակությունից, որը բերրիացնում է հողը: