Եղվարդի ճակատամարտում թուրքերը ջախջախիչ պարտություն կրեցին

Եղվարդը գտնվում է Արա լեռան ստորոտում՝ Երևանից 12 կմ հյուսիս-արևմուտք: Առաջին գրավոր տեղեկությունները կապված են Մովսես Երկրորդ Եղվարդեցու` կաթողիկոս ընտրվելու հետ (574թ.), ապա 603թ.` հայ ազատագրական պատերազմի հետ: Եղվարդի մոտ տեղի է ունեցել երեք նշանավոր ճակատամարտ, որոնցից առաջինը ավանդական է` կապված հայոց արքա Արա Գեղեցիկի և Ասորեստանի լեգենդար թագուհի Շամիրամի անունների հետ: Երկրորդ ճակատամարտը տեղի է ունեցել 603թ.` Փոկաս կայսեր և պարսից շահի միջև, իսկ երրորդը` 1735թ.` Նադիր շահի և օսմանցիների միջև:

Պարսկական և օսմանյան զորքերի միջև 1735թ. հունիսին Եղվարդ գյուղի մոտ խոշոր ճակատամարտ տեղի ունեցավ, որտեղ օսմանցիները ծանր պարտություն կրեցին: Պարսկական բանակի կազմում թուրքերի դեմ մարտնչում էին նաև հայ զինվորներն ու աշխարհազորայինները: Նադիրի բանակում էին Արևելյան Հայաստանի նշանավոր գործիչներ՝ Դիզակի մելիք Եգանը, Գեղարքունիքի մելիք Շահնազարը, Երևանի մելիք Հակոբջանը և ուրիշներ:

Եղվարդի ճակատամարտից հետո Նադիրը ասպատակեց Կարսից մինչև Կարին ու Բայազետ ընկած տարածքները: Թուրքական հրամանատարությունը համաձայնեց զորքերը դուրս բերել Երևանի, Թիֆլիսի և Գանձակի բերդերից և Անդրկովկասից: 1736թ. Էրզրումում Պարսկաստանի և Թուրքիայի միջև կնքվում է պայմանագիր, որով Թուրքիան կրկին ճանաչում էր Պարսկաստանի տիրապետությունը Արևելյան Հայաստանում և Արևելյան Վրաստանում: Նադիրը 1736թ. հռչակվեց Պարսկաստանի նոր շահ: Նրա տիրապետության ժամանակ Պարսկաստանը կրկին դարձավ Արևելքի հզոր պետություններից մեկը: