Հացը մեր հանապազօրյա

Բեմականացված հատվածներում ձեռքից ձեռք անցնող ճերմակափրփուր լավաշը կարծես խոսում էր, զրույցներ արթնացնում: Միջոցառումn ուսանելի էր և շատ հետաքրքիր, որը մեկ անգամ ևս հաստատեց, որ հայն աշխարհ է եկել` սրբության նշխար հացն արարելու:

 

Միջոցառման ընթացքում փոքրիկ դերասանները ճաշակեցին Տիրոջ աստվածային օրհնությունը, որ իրենց կյանքի ընթացքն ուղղորդվի «ոչ միայն հացիվ, այլև բանիվ»:

 

Միջոցառման վերջում դպրոցի տնօրեն Ա. Պետրոսյանը պատգամեց երեխաներին, որ հացը միշտ համարեն սրբություն ու մասունք և ցանկացավ, որ բոլոր հայ ընտանիքներում  սեղաններից   հանապազօրյա  հացը  երբեք  չպակասի: