Միջոցառում Վանաձորի թիվ 23 դպրոցում

Աշակերտների մուտքը «Քելե լաո» երգի և «Ո˚րն է բաբո, մեր հայրենիք» բանաստեղծության բառերի տակ շատ հուզիչ էր: Նրանք եկել էին իրենց դասընկերոջ մեծ պապին այցելության, ով արմատներով Վանից էր: Վանեցի պապի « Ձգուկ, մեռնիմ քըզի» խոսքերը ասես քաղցր մանանա լինեին: Երեխաներն ու պապը նուրբ հումորով, հուզականորեն, գիտականորեն և, ամենակարևորը, արժանապատվորեն ներկայացրին Հայկական լեռնաշխարհի, հայի սովորույթների, արտաքինի, լեզվական առանձնահատկությունները, հայոց պատմությունը: Այն ամենը, ինչի մասին խոսում էին աշակերտները գեղեցիկ ձևով ներկայացվում էր եկրանին:

 

Ափսոսանքն ու լավատեսությունը, կարոտն ու երազանքները, թախիծն ու հումորը այնքան միահյուսված էին, որ ներկաներից ոչ մեկը անտարբեր չէր: Հայ լինելու գիտակցության հպարտությունը երեխաներն իրենց մանկական անկեղծությամբ ներարկեցին բոլորի մեջ:

Միջոցառումը համեմված էր գեղեցիկ երգերով, իսկ «Կիլիկիա» երգի հոգեթով հնչյունների ներքո իրենց հեզաճկուն պարով հիացրին դասարանի աղջիկները:

 

Ներկայացման մեխը հանդիսացավ պապի պատասխանը երեխաներից մեկի հարցին, թե ինչու Ամերիկա, Եվրոպա գնալու փոխարեն եկել է Արևելյան Հայաստան:

 

Միջոցառումը շատ գեղեցիկ էր, և աշակերտները մեծ բավականություն ստացան: