Թող փառաբանվի հացը մեր հանապազօրյա

Ուսուցչի նպատակն էր աշակերտների ուշադրությունը բևեռել այն բանին, թե ինչ դժվարությամբ է ստեղծվում հացը, ի՞նչ ճանապարհ է անցել և ի՞նչ նշանակություն ունի այն մարդկության համար: Որ այն ոչ միայն նյութական բարիք է, այլև հոգևոր արժեք, բարության, բարեկամության, մարդկային փոխհարաբերությունների խորհրդանիշ: Ուսուցիչն իր նպատակին հասավ հացի հետ կապված ավանդազրույցների, գրողների  ստեղծագործություննորի, երեխաների անկեղծ խոսքերի շնորհիվ: Էքզյուպերիի իմաստուն խոսքը հաստատում էր այդ միտքը. «Հա՜ց, դու ամենազոր, ես քեզ դիմում եմ որպես նյութական բարության, որպես շնչավորի, որ դու միշտ լինես, հարատևես, չվերջանաս, քանզի քո վերջանալը մեր անվերջանալի վիշտը կնշանակեր...»: