Արգավանդի միջնակարգ դպրոցի աշակերտները այցելեցին պանթեոն

Արարողակարգից հետո ելույթ ունեցան 6-րդ դասարանի աշակերտները: Վրեժը, Գրիշան, Սամվելը և մյուսները մանրամասը պատմեցին Անդրանիկ Թորոսի Օզանյանյանի կենսագրությունը:

 

Աշակերտները մեծ հպարտությամբ նկարագրեցին 1899թ. Անդրանիկի՝ երկրում գործող ֆիդայական խմբերի ընդհանուր առաջնորդ ընտրվելուց հետո, կատարած առաջին քաջագործության մասին: Այն է.Բշարե Խալիլի ահաբեկումն ու սպանությունը, որով

նա փառքի և անվան արժանացավ ոչ միայն հայերի,այլև թուրքերի ու քրդերի շրջանում, որոնք նրան կնքեցին «փաշա» անունով:

 

Գեղեցիկ խոսքով, հպարտությամբ տասներկու ամյա տղաները՝ Սամվելը, Նարեկը, Արտյոմը, Ալբերտը նկարագրեցին Մշո Առաքելոց վանքի կռիվը: Նրանցից յուրաքանչյուրը մեծ հուզմունքով պատմեց 6000 –անոց օսմանյան բանակի դեմ ելած 30 ֆիդայիների հաղթանակի մասին:

 

Վարդանը պատմեց, որ բազմաթիվ ճակատամարտերում կռված ու հաղթած Օզանյանին փառք ու ժողովրդականություն բերեցին Աշնակի, Մոլլա Հասանի, Վայոց ձորի, Աղթամարի, Դիլմանի ճակատամարտերը: Ռուբենն ու Համլետը պատմեցին, թե ինչպես է Անդրանիկ Օզանյանը1919թ.-ի ապրիլին հասնելով Էջմիածին, ցրել իր զորամասը, ունեցվածքը հանձնել Կաթողիկոսին և մեկնել Թիֆլիս, ապա արտասահման: Երեխաների շուրթերից հնչած Շահան Շահնուրի խոսքերը դեռ երկար կհնչեն ներկաների սրտերում. «Հայ ժողովուրդն իր պատմության ընթացքում նվաճել է 4 գագաթներ՝ Սուրբ Մեսրոպ,Կոմիտաս, Կաթողիկե և Անդրանիկ»:

 

Երեխաների խոսքն արժևորվեց գուսան Հայկազունու հետ հանդիպումով, նրա երգերի կատարումով:

 

Աշակերտները ծաղիկներ դրեցին սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի համագյուղացի Մարտուն Վարդանյանի՝ Ալիի գերեզմանին, խոնարհումով հիշեցին Եռաբլուրում անմահացած Արմեն Հովհաննիսյանին և մյուսներին:

 

Արգավանդի դպրոցում այդ օրվա հայրենասիրության դասը հաջողվել էր: Տունդարձին աշակերտները հպարտ էին, կարծես հերոսացած, կարծես Զորավարի փառքն ու ուժը նրանց էր փոխանցվել:

 

Հավերժ փա՜ռք և նոր վերածնունդ Զորավարի հոգուն, քանզի մենք դեռ ելնելու ենք ազգային-ազատագրական նոր պայքարի, որտեղ Անդրանիկի վսեմ ու քաջ հոգին պետք է թևածի նորանոր հայ քաջերի կողքին…