Գիշերային անուրջ
Խաղաղ գիշեր է,շուրջս լռություն,
Չգիտեմ ինչու քունս չի տանում
Նայում եմ չքնաղ,հրաշք երկնքին,
Նրա վառվռուն,փայլուն աստղերին:
Ու աստղիկների խաղն է ինձ դյութում,
Նրանց մեղմ ցոլքից սիրտս է արբենում
Մերթ հայտնվում են,մերթ կորչում անտես
Իրար են փնտրում սիրահարի պես:
Իսկ լուսինը ջերմ,մոր պես կաթոգին
Հետևում է այդ չքնաղ պատկերին
Իր կաթն է ցողում,աստղերին շոյում
Պայծառ ժպիտով երկնքում շողում:
Իր աստղիկներին հսկում է,նայում
Ու նրանց կյանքի համար դողդողում
Եվ երբ մի աստղ է հանգչում,հեռանում,
Մռայլվում է նա,խոր հոգոց հանում: