Ի ԾՆԵ ԼՈՒՅՍԻՆ ԳԵՐԻ…
Երկնեց միտքը մարդկային
Վերից տրված զորությամբ,
Երկը տառից գրվեց ձեռամբ
ՈՒ տեսիլքով Մաշտոցի:
ԵՎ օրից այդ հրաշքի,
Աստծո կամոք, մեր խոսքի
Տեսքը տեսանք աչովի՝
Անմահություն մատչելի:
Տառերն աստվածատուր են,
Այբուբեն, փակ շղթա են,
Մեր անհաղթ Թուր Կեծակին,
Ողջ ազգի հավերժ գոյն են:
Արտաքուստ պարզ մի բան են,
Կարդում ենք մենք հայերեն,
Գրում ենք և հայերեն,
Իմաստնություն որոնում:
Իսկ ազգը մեր հնամենի,
Ի ծնե լույսին գերի
ՈՒ խավարին ատելի՝
Հավերժի հետ պիտ քայլի...